''Yanımdaki binayı yıkıyorlar. İki katlıydı. Apartmanlar arasında bir nefes. Üst katı küçümen, etrafı teras. Yaşlı bir çift otururdu orada. Güvercinlerin ekmeğini, suyunu eksik etmezlerdi. İki sandalye çekerlerdi yan yana, başlarını demire dayar etrafı izlerlerdi. Ben de onları izlerdim. Hiç tanışmadık ama onları severdim. Bana huzur verirlerdi. Hayat kolay ve temiz görünürdü gözüme onları izledikçe. Dede göçüp gidince, evi boşalttılar ve artık geriye bahçelerindeki ağaçlar bile kalmadı, hepsini kestiler. Bana da yalnızca bir düş kaldı.''
Öniz Özsoy
@onizozsoy
Yorum: Sosyal Medya
