Fotoğraf: Amiral Soner Polat komutanımız
bir aylığına karadeniz görevi gereği yola çıkarken,
saygıdeğer eşi Sevgi Polat hanım'ın çektiği bir fotoğrafı.
DENİZE KARŞI
Elveda ey özgür doğa! Son kez önümde,Tozmavi dalgalar yuvarlıyor,Ve mağrur güzelliğinle ışıldıyorsun.Bir dostun iç karartan homurtusu gibi, Ayrılık anında ümitsiz seslenişi gibi, Son kez işitiyorsun üzgün uğultunu, Yalvaran, çağıran seslerini.Ey ruhumun can attığım sınırı! Ne kadar çok dolaştım kıyılarında.Sessizce ve başım dumanlı, Gizli niyetimin hüznü ruhumda.Nasıl da severdim seslerini,Boğuk gürültünü, derin yankılarını,Akşamları sessizliğini,Asi atışlarını........................Dünya boşaldı... Şimdi beni, Alıp da nerelere götürmek istersin Deniz? Dünyanın kaderi hep böyle: Nereden bir damla iyilik gelse,Ya aydınlık, ya zorbalık orada nöbette.Hoşçakal deniz! Unutmayacağım çoşkulu güzelliğini.Ve uzun zaman duyacağım, Uğultunu, akşam saatlerinde.Ormanlara, ıssız çöllere gidiyorum, senle dolu.Kayalıklarını götürüyorum oraya.Koylarını, pırıltını, gölgeni.Ve dalgalarının konuşmasını.
Şiir; Amiral Soner Polat komutanımızın tutkuyla sevdiği Şair Aleksandır Sergeyeviç PUŞKİN' den.Öylesine severdi ki, hatta Puşkinden söz etse, " çok erken yaşta ölmeseydi düelloda nice güzel şiirler yazardı" demişti... O ayrılık anında, sanki kalbinde bu şiiri okur gibi hüzünle bakmış...
-Selcuk Tut
Alıntı: Sosyal medya
