🎞 Yıldız Kenter -Biterken herkes en çok yalnızlığı yaşar

Fırlatılan taşların geri dönmediği zamanlar...

Bu hapsolmuşluk duygusu, 
Bu 3-5 metrekare yaşam.
Ve bu ne yana gitsen eğleyemediğin, unutamadığın yalnızlığın.. 

Gecikenlerin, 
Toprakla randevu bekleyenlerin, 
Dünyaya sığıntı olanların bildik kaderi.. 

Geçmiş zaman muhabbetlerinde tükendi mi, tüm kelimeler?..
Artık ne sır dolu bakışlar ne yeniden bir araya getirilebilecek notalar. 

Bakışlar yoruldu, yüzler soldu, güfteler unutuldu.. 
Artık tanımadığın ayak sesleri, 
Ve hiç çalmayan kapılar.. 

Yetinmeyi öğretti yıllar; 
Bazen yutkunmayı, hoş görmeyi, boş vermeyi ve en çok beklemeyi.. 
Hep beklemeyi.. Neyi?..

Sabah ezanları artık sıradanlığın habercisi..
Artık sadece yalnızlıklar, hüzünler kaldı geriye ezanla uyanan.. 
Keşkeler, tühler, ahlar vahlar arasında yaşamadan yaşanan zaman...

Unutulmayanlar duvarlara kiracı, anılar odalara..
Artık pek görmeyen gözlerimle beraber yokalan yeşil, 
Susan kulaklarıma inat gürültü..

Artık yalnız bir damla renk, 
Ve dostluk az şekerli kahve tadında, taa eskilerden kalma...

Ve biterken artık herkes yalnız kendisidir. 
Biterken herkes bir dost arar. 
Ve biterken herkes en çok yalnızlığı yaşar…