Arda Güler anlatıyor...
Okulda Mahmut adında bir beden eğitimi öğretmenimiz vardı. Ben 9 yaşındayken, bir gün babama beni Gençlerbirliği Akademisi’ne yazdırması gerektiğini söyledi.
Babam buna hayır dedi çünkü oraya her gün gitmek bir saatlik yol demekti. Ama Mahmut Hocam bende bir şey görmüştü ve babamı ikna etti.Babam beni her gün idmana götürmeye başladı, bu onun için saatler süren bir işti. Bu sırada dükkan, ortağına emanetti. Ne olduğundan emin değilim ama bir gün babam beni bir kenara çekti ve "Oğlum... Dükkanı kapatmamız gerekiyor." dedi.İflas etmiştik. O dükkan bizim tek gelir kaynağımızdı.O dönemlerde arkadaşlarımın beni waffle yemeye çağırdığını hatırlıyorum. "Kusura bakmayın param yok" diyemiyorsunuz. Ya hep çok yorgun olurdum ya da "yetişemeyeceğim" derdim.Neyse ki her zaman sofrada yemeğimiz olurdu. Biliyorum; uyuyacak bir evi, sığınacak bir çatısı olmayan birçok çocuk var.Çok şükür, şanslı olduğumuzu biliyordum.İyi bir öğretmene denk gelmek büyük bir şanstır.
Alını: Öğretmenler
